Müzik ve Meditasyon Dolu Dün Gece'den...

Dün gece  kış dönümü satsang'ımız vardı. 

Samimi, sevgi dolu, sıcacık bir geceydi...

Sanskritçe'de, "sat" gerçeklik, "sangha" topluluk anlamına geliyor. "Satsang", bizim müzikli meditasyon gecelerimize verilen ad. Yani gerçeğin huzurunda toplanmak... Müzik yoluyla dertleşmek bir nevi...

Satsang müzikleri (aslında özellikle Ata ve Merve çift gitar biraraya geldi mi) sadece insanın ruhuna dokunmuyor; aynı zamanda dinleyenleri huzur dolu bir varoluşa, başka bir gezegene taşıyorlar.. Dünya çapında Art of Living satsanglarına katıldım ama bu ikiliden aldığım tadı hiçbir yerde almıyorum. Onların satsangında aşk var, hasret, dua, şefkat, sonsuz bir özlem  var. İnsanın ruhu doyuyor. Şifa gibi...

Dün akşam da öyle bir geceydi işte...İhya olduk.
Bir dahaki sefere sizi de bekleriz! :) 

- - - 

Dün gece, birçoğumuzda olduğu gibi, bende de bazı duygu düğmelerine bastı.

Onlar çaldı, benim ruhum aklandı, gözümden yaşlar süzülürken içimden ince ince dereler aktı...

Hepimiz ağır abi/abla maskelerimizin altında ne kadar hassasız aslında. 

Kazsan kim bilir neler çıkar  içlerimizden.. Hepimizin ne düşmüş kırılmış düşleri var... Ne söylenmemiş sözleri... Ne halı altı, unutulmuş canacıları...

Çoğu, bize bahşedilmiş unutkanlık perdesiyle örtülmüş, günlük hayatımıza karışmıyor. Arasıra, öylesine, orda burda çalan bir melodiyle hortluyorlar...

Çaktırmadan pek bir kırılganız. Ve hepimiz azıcık şefkat, anlayış ve bağra basılma arayışında... Bu arayış ve bulamayış bizi agressif yapan ya...

Sting'in dediği gibi: 

"On and on the rain will fall
Like tears from a star like tears from a star
On and on the rain will say
How fragile we are how fragile we are"

Bir de Ata ve Merve'nin birlikte söyleyerek bizi dün ihya ettiği Leonard Cohen "Famous Blues Rain Coat" bende en çok bu duyguları uyandıran 2 parça