Eh, biraz yanıyor canım tabii. Büyümek hep can yakar zaten. Siz hiç kolaycacık büyüyen yavru gördünüz mü? Dişleri kaşınmadan, gece uyanmadan, pamukçuk olmadan, yere düşmeden büyünür mü hiç?
İşte öyle bir yol... Kendini, kendini bulmaya adadın mı, sonu gelmez bu çok tatlı acının... Acı acı yakar içini. Özlemi de, aşkı da, ekşisi de, coşkusu da ayrı bir tad olup içinde danseder, şenlendirir seni..
Kendine ayna tutmak, suçlayacak kimseyi bulamamak, derdinden derman yaratmak... Ah ah...
Varlığından haberdar olmak ne güzel ey Rab!
Unutsam da tadını sıklıkla,
Kendi karanlıklarıma saklansa da aşkın ara ara,
Yalnız değilim ya, yeter o bana...
Herkes tartışırken aman efendim "O orda da burda" diye,
Ne mutlu bana! Sessiz, sözsüz
Yüreğim aşkına yıllardır aşina...
Arkamdan ittiren hakikatle dökülüyorum her sabah yoluna,
Varlığından haberdar olmak ne güzel ey Rab!
Yoksa nasıl dayanılır bilmem bu yanardöner ızdıraba...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder